Bilirim suskunluk yorar seni, belki de boğar
Issız ormanlar gibidir duvarlarım

Çalıntı bir gökkuşağı olurum;
Gülün bülbülle aşkını izlerim, aklıma çıkmayan sen gelirsin
Sonra bembeyaz kesilir heryer;
Saflığından mı?
Temizliğinden mi?
Kefenimden mi?

Bilemem...

Gözlerime sis düşer, aklıma sen
Sislerim çağlar;
Seninle içilen bir bardak çay, mis kokulu Bir fincan kahve olur
Her yudumda SEN olurum, saklı kalırım

Yüreğin en derin yerinde sakla beni;
Yüz etme, dil etme kimselere...

Elele bulut olur semaya yükseliriz, yeryüzüne yağmur olur
Dilsiz gönüllere yağarız
Yağarız değil mi ?

Ey gökyüzü;
Sevdiğim boğulmasın!
Saklı yarimle gizle, barındır bizi...



"Söylediğimiz kadar değil, hissettiğimiz kadar severiz"
Diyordu bir kitapta;

Seni
En büyük sessizliğimde

Küçücük yüreğimde

Gözlerimin tanyeri olduğu her vakitte

Erimiş buzullarda

Dört mevsimde nev baharda




Hiç bilmediğin duymadığın kadar

Kulakların duymadığı cümlelerimi
Yüreğin duyar, yüreğime değdirdiğinde

Yüreğinin yüreğime dokunduğunda ;

"Ömrümce adım adım" diyecek kadar

"Benzemez kimse sana" yürek telimde çalacak kadar

Seviyorum