mızrap gibi titrerim akar şakaklarımdan yağmurlarla gözlerim
zaman avuçlarımda zembereği meçhulde kayıp

bakmasın kimse ağladığıma öyleyim işte ölümün acelesi var bende yasaktır ıslığım
düşlerimde ölüm korkusu hep elma kokar..
fikrimin ince yaprağina mil düşmüş
dalında ağlar bir garip bülbül
çöl hasretindeyim iltica bu yürek
oysa güneşin çocuğuydum şimdi kentlerin sürgünüyüm..

gurbetin kuytu ıslak seherlerinden
ayinler dökülür
her pazar meleklerin kanatlarından

uzanırım takvim yapraklarına
güneşin öznesinde kaybolur giderim
gözlerimin buğusu aynada ağlar sızar damlalar yol olur suskun kentlere


kara yıldız düşer yanlızlıklarıma
demlenirim ıssızlığın senfonisinde

dam boyu sarmaşığa sorun beni
kök saldı hasret yüreğiminde
nemrutun kor ateşi yanar sinemde
kalbimin kafesinde uçamaz çırpınır bir kırık kanat

bakın şu çöp toplayan yaşlı adama
Şapkası gözüne kadar inmiş tanımasın sakın kimse .
yankılanır infazın yasak ıslığı
saraylar yapılır doğduğum çöpçüsü lâl kentlerde..



nur