Adın Senin
Ben diye başladığım her cümle,
Sen olarak çıkıyorken dilimden.
Kendime ait tüm yaşam belirtilerim,
Yavaş yavaş azalıp, seni çoğaltıyorken yüreğim,
Ben...benim nasıl diyebilirim ki,
Senin olduğun bu yerde.
Bildiğim dillerdeki tüm alfabeleri kullansam,
Yine de kelimeler kifayetsiz kalacak,
Anlatmaya kalksam, dilim lal,
Cümlelerim anlamsız olacak.
Ne zaman adın bulunsa en başında,
O zaman bütün alfabelerdeki her harf,
Bir anlam, bir mana bulacak.
Bilmiyorsun...

Yaşamın anlamı oluyor ömrümde senin adın,
Karanlığın içinde parlayan yıldız gibi,
Bir şeyler anlatmaya çalışırcasına.
Nereye dönsem, nereye baksam,
Sana dönüyor yüreğim yine de pusula misali.
Bütün çaresizliklere inat,
Acıların ardı kesilmese de,
İçimde senin adın var ya diyorum,
Ve...yeniden diriliyor içimdeki umutlar.
O zaman yeniden merhaba diyorum,
Yeni doğan güne, güneşe...
Senin adın tamamlıyor eksik yanımı,
Bilmiyorsun....

Uykuya dalmadan en son düşüncem,
En güzel düşlerim oluyorsun.
Sabah güne ilk ışığım,
Günün aydın diyen güneşim oluyorsun.
Her yerde bir bahar havası yaratıyor senin adın,
Yüreğim bir çocuk, yeni yetme sevdalı gibi,
Yalpalayarak yürüyor ayakları yerden kesik.
Yeniden kelimelerin efendisi oluyor dilim.
Adın senin diyorum ya senin adın.
Şu dünyada benim tek tadım.
Bilmiyorsun

Blueangel65