Bir şiirin içinde rastladım O’na
Cümlelerin , cümlesinden kaçmaya çalışan
Yüklem rolünü üstlenmişti
Ve aslında
Gizli bir özne olduğundan habersizdi



Şiir olmaya çalışıyordu şair iken
Hep diyordum
Herkes şair olur ama
Herkes şiir olamaz diye
Anlamıyordu beni...

Göğün rengiyle oynadılar
Ve yüreğimizin dokularıyla
Kör baktı kulaklarımız
Sağırlığına göz çukurlarımızın



Yani ağzımın içinde kokan
Menekşe tarlasından habersizdi çocuklar
Ve sürrealist manşetlerde geçiyordu eşkalim
Kuş sektiriyordum parmaklarımda
Saçlarımda gizlerken en tutkulu aşkları



Ciğerlerimiz rutin olarak ölüm soluyormuş
Öyle diyorlar
Ne çıkar?
Ölümden korksaydık doğmazdık ki!
Hem yaşamın mütemadiyen öykünmesi ölüme
Hep bundan değil mi?



Şimdi dayayıp sırtımı bir duvara
Uzun uzun bakmak istiyorum sana
Kısacık bir çarpılma anından mütevellit bu hikayeyi
Sloganlar halinde yazacağım sonra duvara



Ve sen sevdiğim
Hep bir slogan olarak kal
Kısa, etkili ve unutulmaz…



Oysa biliyorsun
Her sloganın uzun bir hikayesi vardır ardında
Ben o hikaye olacağım
Ve uzun uzun yazacağım bizi



Doğduk
Yaşıyoruz
Ve ölmeyeceğiz…













12:00/12.11.2014/Sev_tap