ELNURƏ AĞAZADƏ-MƏHBUS QADIN
mensur şeir
Barmaqliqlar arasinda məhbus ömrü yaşar qadin...məhbus qadin.hər gün eyni həsrət ilə zindan pəncərəsinə düşən zəif günəş şüasina baxar qadin.məhbus qadin.

Bir zamanlar keçərdi o billur ayna qarşisina...

Indisə haradansa əlinə keçmişdi siniq ayna parçasi.yenə eyni həvəslə özünə baxmaq istər qadin..nəsə fikrindən keçirsə...kənar edir o aynani...kimin üçün?...bəzənir axi o kimin üçün? Pəncərə daş divarlar üğünmü...ya da onun kimi eyni dərdli məhbus qadinlar üçünmü?...

Bir zamanlar bəzənərdi yari üçün cani üçün.o yar indi bir başqa yar qoynundadir...məhbus qadin.

Daş divarlar arasinda gətirmişdi o körpəsin dünyaya.körpəsin oyuncaği məhbus qadinin dəmir çarpayi başliqlari...məhbus qadin...ömürlük həbsə möhtac qadin...gənc bir gəlin idi...qari oldu daş məhbəsdə...ayirdilar onu zorla övladindan.bala dərdi...məhbəs dərdi...məhbus qadin.dərd belini bükən qadin.

Namuslu bir qadin olmaq arzusuyla ehtirasa zərbə vuran qadin...adi qar üstünə qara palçiq ləkəsi tək iz qoyan qadin.

Balincinin altinda büküb saxlar o ərinin rəsmini...sadiq bir qadin kimi.

Xəyanət etməməkçin bir ehtiras çirkabina düşməməkçin öldürmüşdü bir kişini.qatil olub namus üctə.sadə qadin...əri yatir ismətsizlər qoynunda.məhbus qadin.

Quru çörək möhtacidir indi qadin.bahar gələr...agaclar tumurcuq bağlar...dağlar bənövşəyə bürünər...boynu bükük bənövşəyə...qizilgül bağlarda bülbül nəğməsiylə nazlanar...məhbus qadin...bir zamanlar yari ilə bağlardi dağ döşündə o bənövşə..çağirardi yari onu boynu bükük bənövşə...doğum günü qizilgül olardi hədiyyəsi.

Indi xəbərsizdi...baharin gəlişindən...məhbus qadin...yaziq qadin..kimdir o?günəş şüasina həsrətdir o...hələ diri,lakin çoxdan ölüdür o...məhbus qadin..yaziq qadin