“Sanki tuz basar gibi kapanmayan yaraya
Yokluğunda yalnızlık kral oldu saraya”

Sabrın mahallesinde saltanat sürüyorken
Yalnızlık temel atıp kaleyi kuruyorken

Gidişin halen daha sol yanımda sancıdır
İnanmıyorum artık umudum yalancıdır

Şansdaki üveyliği henüz yeni sindirdim
Şahlanan isyanımı biraz olsun dindirdim

Mutluluk nerelidir bilemiyorum nerden
Felek cevap bekliyor çalışmadığım yerden

Kırılgan bir mayayla benliğimi yoğurdu
Gidişin ki ruhumda kıyametler doğurdu

Bu yüzden kaç yerinden yara aldı hislerim
Ve bu yüzden kalemin yarısını gizlerim

Bu yüzden kırılganım bu yüzden küsüyorum
Ve ben dizelerimde feryadı susuyorum

Zapt etmem zor olsa da yarım yamalak hıncı
Üzerime yükledin yalnızlık denen vinci

Gidişin beni alıp bensizliğe varışmış
Belkide susuşlarım sessizce yakarırmış

Gidişin kör gözlerle ardın sıra bakmakmış
Ruhumu cehennemde canlı canlı yakmakmış

Gidişin ağaçlarda dökülmeye işlendi
Ve bil ki gidişinle zemheri ateşlendi

Gidişinle yalnızlık burda hüküm sürüyor
İzlerin kurumamış kaldırımda duruyor

Bense suskunluğuma LA Havle ekliyorum
Merhamet denen yerde sabırla bekliyorum

Ayşe Kadıoğlu Yıldız

27.10.2014