Yıllardır emek verip duygularımı yazdım.
Yordu bu hayat beni, tükeniyor mecalim.
Bazen ateşi tattım, bazen kuru ayazdım.
Ne mutlu bir gelecek vadediyor ikbalim.
Bu yüreğin sesini bilmem dinler mi Valim?

Yanlışı eleştirdim incitmeden, kırmadan.
Hakkı tavsiye ettim, görev bildim durmadan.
Şairin kıymeti yok, kara yere varmadan.
Ben perişan, benimle perişandır ayalim.
Bu yüreğin sesini bilmem dinler mi Valim?

Ben ölünce benimle şiirlerimde ölür.
Miras kalan defterim evladımca dürülür.
Birkaç samimi dostum yazık der ve üzülür.
Arzuhal sunuyorum budur en son ahvalim.
Bu yüreğin sesini bilmem dinler mi Valim?

Yıllardır mahkûm olan şiirlerim yastadır.
Yaşımız ilerliyor, gönül epey hastadır.
Sitem, şikâyet değil, gönül sesim dostadır.
Bu halime kaç yıldır katlanıyor helalim.
Bu yüreğin sesini bilmem dinler mi Valim?

Şiir sözün büyüsü, gönülleri etkiler.
Şiir, muhabbet yolu, kalpten nefreti siler.
Şiirlerim insana huzur ve barış diler.
Mutluluk çiçek açsın, bitsin vahşet mezalim,
Bu yüreğin sesini bilmem dinler mi Valim?

29/09/2012 Yaşar TAŞKESEN