Yürüyordum yalnızlar rıhtımında
Sonsuzluğa doğru emin adımlarla!
Aklımda vardı bin bir çeşit soru.
Diyordum kendi kendime oda beni düşünüyor mu?
Seni senle yaşamak varken.
Neden gözyaşları neden bu yalnızlık?
Ben sadece senle mutlu iken.
Yetim bir çocuk gibiyim artık.
Gönlümün en ücra köşelerinde izlerine rastlıyorum.
İzlerini gizliyordum karanlık düşüncelerime
Her gün biraz daha sensizleşiyorum
Hani söz vermiştin hem de ... sözüydü..
Ne söz kaldı ne de baktığımda hayallere daldığım bir çift göz…
Sadece kalbimi alıp gitseydin
Ve bana bıraksaydın umutlarımı yarınlarımı
Bıraksaydın da papatya misali gün doğumun da açıp
Duvarların üstüme geldiği.
Kendi sesim de boğuldum.
Gecelerle kalsaydım…
Ve artık sen yoksun sevgili…
Bu filmi tek kişilik oynuyorum…
Çoğu zaman sen oluyor…
Kendimi seviyormuş gibi yapıyorum..