YOKLUĞUNUN YORGUNUYUM
Biliyormusun gönül kuşum
Yokluğundan nasıl bitap haldeyim
Ve nasıl yorgunum
Kaybolmuş sanki tüm yaşama hevesim
Sanki gecelere sinmiş,gözlerimdeki ferim
Sırtıma tüm dünyanın kahrını yüklemiş gibiyim
Sanki binlerce hasreti omuzlamış biriyim
Biliyormusun kır çiçeğim
Nasılda bağrımı yakıyor senin özlemin
Bak nasılda burnumda tütüyor
Gülümseyen o ela gözlerin
Bilemezsin değilmi sensizliğin ne zor olduğunu
Bilemezsin değilmi,yüreğime ne acılar dolduğunu
Ve yokluğunda nasıl yıkılıp,kahrolduğumu
Biliyormusun gonca gülüm
Yokluğunda nasıl yorgun,nasıl üzgünüm
İnan bana ne gözlerim gülüyor,nede yüzüm
Sanki ağlamakları dost edinmişim
Sanki gözyaşlarımı yoldaşım bilmişim
Bilemezsin değilmi,nasıl çaresiz kaldığımı
Yokluğunda nasıl ateşlere düşüp,yandığımı
Biliyormusun bir tanem
Nasıl yorgun,nasıl dermansızım hasretinden
Bak çoktan yere düştü bakışlarım
Çoktan kaderine küstü umutlarım
Şimdi yokluğunun sırat köprülerindeyim
Ah bir geçebilsem nasılda mutlu olacağım
Dön be,dön artık dön güzel meleğim
Dönde,sona ersin
Yokluğunda kalan yorgunluğum ve bitkinliğim.
Abdurrahman Güngör.16.10.2014