Göçmen kuşlar gibi geçti hayatım
Yüksek uçtum vurulmadım bir ömür
Çile aşkım oldu, dert saltanatım
Kaçtım kaçtım yorumladım bir ömür

Çıktım öz yurdum dan şehire vardım
Büyük gayret ettim yuvamı kurdum
Aç susuz perişan süründüm durdum
Kaderime darılmadım bir ömür

Kimi laf söz etti duymadım bile
Kimi vurdu geçti saymadım bile
’Çalıyı dolandım uymadım bile’
Kimselere kırılmadım bir ömür

Gece gündüz hiç durmadım çalıştım
Düşman bilsem ekmeğim den bölüştüm
Bu çarpık düzene nasıl alıştım
Aktım aktım durulmadım bir ömür

Bıktım tatlı candan sesim çıkmadı
Kangren yarama bıçak batmadı
El de değil can deliğe akmadı
Sadık yare sarılmadım bir ömür

Çok yaktı canımı acıyla keder
Şaşmadı bir milim bu böyle gider
Başıma çullandı çileli kader
Yalanlara karılmadım bir ömür

Geldim Leylican’ım sonuna geldim
Nere el uzatsam dikeni buldum
Dalımda yeşerdim dalımda soldum
Hoyratlara derilmedim bir ömür.

Leylican & Leyla Yıldırım