Kalpsizsin demek içinmiş
tuzak kurmuşsun bana
yarıp göğsümü hançer kirpiklerinle
acımasızca kalpsizsin demek için
yüreğimi kanatarak koparttın neden
verilmiş sözümüz vardı aldattın beni

ruhikizimdin benim
ruh eşimdin
biz ikimiz söz vermiş ant içmiştik kalu belada
gökteydi ruhlarımız bu lanet yere inmeden evvel

çıkma dedim sana
benim merdivenlerimden yarı yolda yorulursun demiştim

kaybolursun
kayboldun sonunda gittin yalnız bıraktın
sana en çok ihtiyacım olduğu bir zamanda
ruhlarımız da dünya denen bu lanet yer yüzüne indi mi
neydi merakın
beni sensiz bıraktın savunmasız
güneşsiz
eşsiz

simgesiz bıraktın imgesiz
su gibi duruyken bir sevdamız
şeytanca düşler ve büyü kattın
girdin kanıma sebep oldun giryanıma

firakınla duygularım zirvede şimdi
avuttun masallarla yemem için bakıp ısrarla
parlatıp bakışlarınla o elmayı
beni şeytanca duyguların büyülerinle ayarttın
avuturken masallarınla beni

bak kalbim
bak yine iki kere kanadı

o hançer bakışların
kapanan yaralarımı yeniden açtı
oluk oluk aktı kanım
şimdi kanı çekilmiş kuru bir iskeletim


öyle çok kanamışım ki sararmışım hazan yaprağı misali
tutunamadım bir daha hiç bir dala
düştüm yarlardan

kalpsiz demek için miydi
yarıp göğsümü çıkardın senin için çarpan kalbimi

yaşam pınarımı aldın elimden
davacıyım senden mahşer gününde
şimdi kıpırtısız ve bir tek bakışları canlı
son bir hesaplaşma için
yolunu gözleyen
toprağı özleyen
kanatsız bir ruhum

sen beni ışıksız
ziyasız karanlıklarda bıraktın
anladım artık
riyasız bir sevginin olmadığını

Yüksel Nimet Apel