Bir sonbahar mevsimi,
Uçuşan kurumuş yapraklar arasında,
Sessiz adımlarla yürüdüm,
Yalnızlığa yavaş yavaş.

Bir uğultu kulaklarımda çınlarken,
Hep sen vardın aklımın, her yerinde.
Kalbimin tam ortasında.
Kalbim tık tık atarken,
Senin adını söylüyordu,derinlerden.

Yine fırtınalar esti yüreğimin içinde,
Senin adını anınca.
Esen rüzğarı,titreyen ellerimi,
Soğuktan adeta donan tenimi.
Hiç birini aldırmıyordum.

Yüreğimdeki ateşten,
Sensizliğe yürüyordum.
Hiç yorulmadan,bıkmadan,
Sonunu düşünmeden,

ERHAN TABUR,,,