elini mi kullanırız şeytanın
sevdaları öldürürüz elimizde olmadan
gerçek düşleri yer diyelim şuna
umutlarımızı dişler kenarından köşesinden
geride kalan sevgiliye bırakırız
hayal kırıklıklarını
sabah işe başladığında çöpçüler
gözyaşı toplar


sevda cilâlı bir düştür
güneş yüzünü karartmadan
güz yapraklarının hışırtıları duyulmadan
üfürmeden yüreği acıtan rüzgârlar
yere düşmeden kalkık kaş
bakışlar ıslanmadan
sevgili sorgulanmaz melektir


birgün yolu kış mevsimine düşer sevdanın
nasıl kayar ayağı bu eşsiz saltanatın
sanki krallık çöker birdenbire
ay değiştirir yerini
günün söner cümle aydınlığı
kapanır son perde
beynin flaşları patlar


yeniden gelinir yolun başına
herkes suçludur, herkes suçsuz
bıçak kesmez geçmişi
açmaz bahardaki güzünü
kiraz çiçekleri açmaz gözlerde
karanlıkta göz kırpmaz yıldızlar
kayar ardında gri toz bulutuyla
yüz görümlüktür düşler
geriye kaçar ay





30. 10. 2014 / Nazik Gülünay