(Sayın Sedat Umran’a ithaf)

Bir ışık var gözlerinde
Bir çocuk sevinci gibi parlayan.
Alıyor topacını
Döndürüyor gönlünde,
Fırlatıyor göğe.
Sözcükler dökülen havai fişekler
Gönüllere mutluluk saçan.

Bir ışık bazen gözünde,
Karanlık bir gecede
Ufukta beliren umut kandili,
Koşup ulaşmak isteği gönülde...
Tutup fitilini açmak sonuna kadar,
Hüzün titriyor içinde...
Ulaşılmayan elemler yansıyor
Titredikçe.
Dışa vurmayan ışık
Buzlu camlarda.
Kabuğunu kırıp gizinin,
Dökmek tüm acılarını,
Yakmak kandilinin ışıklarını
Ki, aydınlatsın sevgiyle gönlünce...

(13 Mart 2004 İst.)

Hâlenur Kor



Bu şiirin hikayesi:

(Bazı günler şair arkadaşlarla evlerimizde toplanıp şiir ummanlarına dalarız. Yine böyle birgün Melda Özata’nın evinde, Sedat Umran,Aysen Akdemir, Gönül Halıcı, Melda Özata ve ben Hâlenur Kor şiirler okuduk. Sayın Sedat Umran Bey İn yüzünde, senelerin çizdiği hatlara rağmen, kendi kabuğuna saklanmış, iç dünyasını dışarı aksettirmeyen masum ve muzip bir çocuk yüzünü görür gibi oldum. Bu şiirleri de ona ithaf ettim.)