2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
947
Okunma
Eller, hüzün ile ediyor vedâ,
Ömür hasadını biçen gidiyor.
Yüzlerde elemli, acı bir edâ,
Sırasını bulup, göçen gidiyor...
Dünyadan ayrılmak,ne desek de, zor,
Yâri, eşi, dostu, ardı sıra kor.
Bu şer rüyâ değil, bunu hayra yor,
Mahşer kapısını açan gidiyor...
Cânın, Cânan’ına vuslat düğünü,
Nice mal, mülk, para, şöhret ve ünü,
Ardında bırakıp, acı, şen günü,
Sislerden, gerçeği, seçen gidiyor...
Sayfa sayfa kopmuş, takvimde yaprak,
Ana gibi basar bağrına toprak,
Uçuyor dallardan, kopan her yaprak,
Ecel şerbetini, içen gidiyor...
Bu bilinmez yoldan, kaç yolcu geçti?
Kimi puslu gördü, kimi de seçti.
Ömrü bir yudumda su gibi içti,
Sırat köprüsünü geçen gidiyor...
Hâlenur Kor
5.0
100% (10)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz