cennetten bir yer olsun diye gayret ederken
şeytana uşaklık edenlerin kan damlayan elleri
paçavraya çevirdiler şu güzelim dünyayı
elimizde kala kala
her yerinden oluk oluk kan akan
bir mevta var, başı gövdesinden ayrılmış
gövde bir yanda çırpınmakta, canhıraş
başı bir başka tarafta benzersiz çamurluklar içinde
şehvetli çılgınlıkların ilkel tutumlarına
ve hayvani içgüdülere vesile edilerek
tepinilmekte üzerinde, hoyratça
haya nedir
itikat ne
bilmeden, zulmedilmekte, azimle
Yaratan’ın kullarına bahşettiği
en kutsal emaneti olan varlığına
canına


böylesi insanlık fukarası yaratıkların vahşetine
tanık olmaktan utanır oldu
muhtemeldir ki hayvanların cümlesi
ve dahi sınırsız güzellikleri
sinesinde barındıran tabiatın kendisi


hızla kirleniyor, kötüleşiyor insanlık
bu gidişle, olasıdır ki
hayat alan // hayat çalan bu melunlar yüzünden
gün gelecek, hayatın bereketlenmesine
yetmeyecek // yetişemeyecek güneş
belki de ar ederek, vazgeçecek
yetişme isteğinden, nihayet
günden güne terkedecek rengini // parlaklığını
ve kaybedecek hayat kaynağı vasfını
ne uçana, sürünene, yürüyene
ne suya, dağa, taşa, toprağa
çiçeğe, böceğe…
tanyerinde ilk kez göz kırparken ufukta
günaydın demeyecek bir daha
ne de akşama vedalarını bırakırken
arkasından hüzünle bakanlara bir umut vermeyecek
ertesi günün getirecekleri adına
ya da doğmayacak artık
gelecekteki meşum karanlıkların sabahlarına


geceleri, gökyüzünde, gözlerimizin içinde
yaldır yaldır oynaşan yıldızlar
yüz geri edecekler, tutulan dileklerin tümüne
çocuklarımızın aydedesi
gecelerin kandili
farklılaşacak, güneşe koşut olarak
demir pası bir renge bürünecek
ya da bir kalın bulutun
arkasına saklanacak
bir daha göstermemek üzere yüzünü


bulutlar rahmet akıtmayacaklar sinelerinden
ninni edasıyla çağıldayan dereler ulaşamayacak
derin maviliklere sevdalı ırmakların hiç birine
ekinler baş vermeyecek
çiğdem, lale, sümbül, nergis, papatya
rüzgarlı yamaçlarda nazlı nazlı salınamayacak
canına ilaç olsun diye
sinesine batacak bir diken bulamayacak bülbül
gülünün hatırına katlanacak


ve insanlar
saldırırken de
korunurken de
canavarlaşacaklar umarsız
ortak paydaları hümanizme olmayacak asla
kan, gözyaşı ve kadavra hasılası itibariyle
bakarken hayatın mizanına
ne akşam oldu diye hamdedecek
ne de sabah uyanmaktan hoşnut olacak
bir kul kalmayacak dünyada


23.10.2014