Dünyanın dünya kadar borcu vardı bana
Hep inandım bir gün hayallerimi alacağıma
Ellerimi açtım semaya
Bir yağmur olup düşer miydi düşlerim avuçlarıma ?

Gözlerimi kapattım,kulaklarımı tıkadım
Ellerim dokunmayı unuttu burnum koklamayı
Bir gül nasıl kokardı unuttum
Gül sandım hep dikenlere dokundum
Beş duyumu kaybettim bir anda

Gözlerimin içinde gözlerimi aradım
Sözlerim çıktı karşıma
Kalabalıklar arasında yalnızlığı aradım
Her dönemeçte hızlandı kalbim
Döndüm dolaştım yine başa ulaştım
Her gün aynaya bu ben miyim diye baktım
İnsan kendine yabancılaşır mı ?
Yabancılaştım
Kaybettiğim ben’i yine ben’de aradım
Ben dünyaya inandım işte öyle saftım
Şarkılar " yalan dünya "dese de ben gerçek sandım
Hayallerimi bana verir sandım
İnanmamak lazımmış,anladım
Hayallerim kırıldı tek tek
Cam kırıkları gibi dağıldılar etrafa
Cam kırıkları ellerimize batardı ya
Hayal kırıkları yüreğimize batarmış anladım
Temerrüde düştü hayallerim
Şimdi çocuklar topluyor hayal kırıklarımı
Ben hayallerimi çocuklara bıraktım.