MJORANDA(GÜNEŞİN KIZ KARDEŞİ)
Bir kadına rastladım ,keşiş yalnızlığımın yollarında
dogal bir podyumun ,ahenkli duruşunda gezinen
Erzenelyumun masum türküsünü söyleyen
gümüş kuşların kanatları altındaydı gülüşleri,
yüksek dağların mahremiyetinde saklıydı gözleri
inzivaya çekilmiş hislerim ayyuka çıktı,
aşık oldum,onu görünce....

Ruhuna ayak basmak istedim,kaçıyordu benden
aşkı afaroz ettiği yüreginde,hırçın dalgalar gibiydim
fenerini söndürmüş gece gibiydi hisleri
ulaşamamak mahvediyordu beni.....yolum kapalı

Oysa sen Mjoranda,
İncil hikayelerindeki azizelerin gün yüzü haliyken
bir kilise taşı gibi rengarenk yansımalardan neden uzaksın
ruhunun saçakları altında karacaları neden hapsedensin

Oysa sen Mjoranda ,
suyun şaraba dönüşmüş o gözlerinde,
telkari gibi yüregimi ilmek ilmek sarhoş edensin
mehtabına yüzümü çevirdigim şu toprakların alacası,
sıtmaya tutulmuş aşkımdan ,tir tir titreten beni titrensin

İçimi ısıt Mjoranda....
güneşin tadını çıkartayım ruhumda
vakitsiz güllerin açıldığı yedi yol ağızlı sapaklarımda,
çoban sürüsü hislerime tercüman olsana...

Sev beni,al yüregine sevişmelerimi,birleşsin ihtiraslar
doğsun içinde yeniden,saçları ipek,dişleri inci gibi aşk
emzir içimdeki ağlayan yalnızlığımın çocuğunu,
sustur,güzel peşkirlere sar,
avut aşkına divane bu kulu..ŞAİR ARZU GÜNAL /21.10.2014