5
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1257
Okunma

Vuruyordu alnının çatına,
Utancının taneleri
İhanetinin acısı dolaşıyordu damarlarında
Kemiriyordu yüreğini
Vijdanının ćığlıkları.
Acıyla dost olmuştu alışamasada
Gömüyordu duygusuzluğunun kafasınıı kumlara
Gün gün kesiyordu kafasını ümitlerinin.
Yaptığı yanlışlar tokatlıyordu kalbini
Hükmedemiyordu artık tırnaklarının diplerinde duran beynine
Yıkadıkça çıkmıyordu ruhundaki pislikler.
Kesiyordu umudunu yaşamaktan
İlmiği atıyordu kalbine
Sarıyordu kefeni duygusuzluğuna
Sephasına atıyordu tekmeyi yaptığı ihanet
Ve gömüyordu kendini kalbimdeki mezarına..
5.0
100% (1)