elleri küçük bir sevgiliydin
ellerin mi dedim
kim bilir belki de öyle değildin
geceye ve şehrin karanlığına alışmış
şehla bakışlı bir şaire
‘’ dikkat et düşeceksin ‘’ bile demeden
bardağın dibinde kalan rakıya inat
o son suyu da yere döktün
ah sen aşk abı hayat

rahatsız etmemeli diye düşündüm
bir çocuk annesini bir sevgili sevdasını
dahası kururken yanık yerleri
gökyüzüne bakan anızlar gibi
inliyor istiyor olmasaydım seni
şimdi sığındığım karanlıklardan
yamacına doğru koşardım
hülasa bu dünyadan
cennete koşan ruhlar misali
ey sesimin büyücüsü

biliyor musun tehlikem
dudaklarındır o kibar akşamlarda
kızıl ve aşk için ülkeler yakan bir çılgın
sen vehimsiz dünyam
gölgeler prensesim kahramanım
avlularda ölüm orucum
maltalarda zehirli ekmeğim
ağlayan nara gülen ayvam
beyazlamış sakalım
kendi kendime duam

bazen insanın canı
öyle yerlerdedir ki aklınız almaz
bu kadar mı acır bir ömre saç dipleri
dahası tüm bu şahanelerinin aklına uyup
gitmekle öyle bir büyüyü bozdun ki
şimdi tepeleme dertleyim
sahilsiz bir şehrin içinde
uyuyup da uyanmak istemeyen
bütün yıldızlar için deniz
bir an önce ölmeliyim