N’olur kapanmasın, hep açık kalsın
Beni benden aldı, ey yâr, gözlerin
Gözümü, gözünden söyle kim alsın
Sevdalara saldı, ey yâr gözlerin

Bu feryat ki, deli gönlün, narası
Kapanmaz sinede, aşkın yarası
Ela’ dır, kahvedir, üzüm karası
Sanki anzer baldı, ey yâr gözlerin

Serildi önüme, aşk desen desen
Gözünü, gözümden, alma istersen
Göz bebeklerinde kaybolurken ben
Sevdalara yoldu, ey yâr gözlerin

Şiir gözlüm bile, diyemediğim
Sensiz geçen günü, sayamadığım
Koklamaya bile, kıyamadığım
Bir tomurcuk güldü, ey yâr gözlerin

Bütün güzelliğin, gözlerindeydi
Buzlu bade idi, kadehte meydi
Yeşile çalardı, bel ki, maviydi
Çöle akan Nil’di, ey yar gözlerin

Görmek isterse de bakmadan gören
Gönül bahçesinde, gül, yediveren
Sevgiyle kuşatan,rengarenk saran
Çiçekli bir daldı, ey yâr gözlerin

Bir damla düşerse, mendille silin
Bilirim sevgili, ben gibi halin
Aşık Lüzumsuz’u anınca dilin
Nemlendi ve doldu, ey yâr gözlerin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ