2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
986
Okunma
Sus-Buz
Gün ışığı buz tutmuş
donmuş sarkıtlar gibi asılı
içimizin intiharları
.
Kış uykusuna yatırdığımız suslarımız uyanıyor
baharın canına yürüyen kanla
en son baharda görmüştüm
gül dalında bülbülü
sesinle yarışıyordu şakıyışı
.
Hangi mevsimi giysem üşüyeceğim
hangi renge bürünsem görüneceğim
Ak ta giysem kara da giysem geceyim
sonra nedendir boş ver diyorum
nasılsa öleceğim
.
Ne yana baksam seni hatırlatıyor
bakışın kalmış kapının kolunda
Kokun sinmiş evin her köşesine
ellerin ellerin dokunmuş belli
her yer nizam içinde
.
Sükut sus olmuş dilde
sabır taşı çatlamış
ataşın içindesin
buz dağını erittin
sen hâla
buz !
:
Yunus Beypınar
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz