Mal-i hülya 2

Arınmada gönül geçmede imbikten
zamansa yanmış külü kalmış ocakta

yadeller almış beni beni
salınıp hayal dünyasında şiir ipi eğirmede gönül
bahçede güz yası var solmuş bütün güller
kalansa tek bir gül
umut

rahmeti üstüne olsun ölenin verilirken selâ
bende bir hoş
sarhoş
mal-i hülya

nazenin bir ruh
ve uzaklarda tasasız bir güruh
ki adına zamane diyorlar
dökülmede nağme nağme sessizliğin suskusu
ne yana baksam gemi ağzına almış gidiyor elden
gidiyor takvim
gemi ağzına almış tahakküm

iki dudak arasında söz zehir
hırçın akmada zaman denen nehir
bir hoşum
ki sarhoşum başımda mal-i hülya

esatir-i zaman
amaan
aman ver yarabbi
sonu geldi zahir ahir zaman ki muştusuz
kurak gönlüm yanmada susuz
solmuş bütün güller- umudum tek gül


yan gönüül yan ne çıkar yanmaktan
yan ki arınsın kalbin
geç ki imbikten
arınırsın belki avarerelikden

bu yanma hoş bir yanma sebebi yarenimdir
anlamıyor aşk’tan bu b/aşka vermiyor izin
azat edecek ya çetin bir sınavla sınanmadayım
sevdam sorguda
kurulacak elbet mahkeme-i kübra
yüzünün sırtını dönmüş
el insaf dilruba
makam makam
senin çün ne gam

zihnim karışık üşüyor ruhum kış korkusuyla
umuda dönük bir rüyanın uykusuyla

bir de söz üşümese
üşümese şiir
içim bir hooş
ve benliğimi sarmış bir hoş mal-i hülya

Yüksel Nimet Apel