Ölümün kıyısında ağır ağır yürüyor ayaklarım
her yanım bir cehennem sancısı sanki
yok olduğum yerden yeniden başlıyorum
bu ne ızdırap bu ne ecel sancısı.

tutunun gayrı düşüyor düşlerim
ve ecel kapıma dayanmış ölüyorum
varsın sizin olsun bu yalan alem
sessiz olun ölümün koynunda uyuyorum.

artık hayatın hiç bir dönüşü, hiç bir artısı yok
yok olup gidiyorum, yokluğun pençesinde
ruhum bedenimden çekilmiş gayrı
susun ne olur,ben ölümün ötesinde ölüyorum.

gideceğimiz yer belliyken zaten
karanlıklar karanlığın üzerine yıkılmışken
sen neyi ararsın ey kalbim
ruhun bedeninden çekilmiş zaten.

durun durun gayrı düşüyor düşler
ve ölüm bütün kapıları kırarak geçiyor
son nefesini şöyle derinden ver ki
ölüm kokmasın ruhunda ki izler.

artık hayatın bütün renkleri siyah
ve ben sadece ölüyorum, kimseler yok
avazımın çıktığınca bağırsam da
ölüm bedenimi sarmış,ölüm ölüm ölüyorum...

Ufuk GÜNEY