Keşke yaşamak nefes alıp vermekten ibaret olsaydı
Ama değil…

Mecburi bir istikamette idame ettirirsin hayatı
İyi-kötü,güzel-çirkin ve ne kadar zıtlık varsa
Bir potada eritmeye çalışırsın.

Mahçuplaşan duyguların yokluğunda boğulursun
Kara bir leke gibi taşırsın kalıplaşan düşünceleri
Bazen ağırlıklarını taşıyamazken
Bazen de uçurtma kanadına takıp uçurursun.

İnandığın değerler uğruna umut beslersin geleceğe
Küçücük ya da tarifi imkansız hayaller kurarsın
Gözünden sakınarak büyütmeye çalışırsın.

Ve hayat doluyum dediğin zamanlar olur
Ama ardına bakınca ucsuz bucaksız bir boşluk görürsün
Etrafa pervasızca saçılmış
Dönüp bakmaya cesaret edemediğin hayalleri görürsün
Uzanmaya çalışırsın tutamazsın…

Kendine yabancı olduğun dem’lerin olur
Uzaklaşmaya çalışırsın acı veren düşüncelerden
Zamansız öldürmeye çalışırsın bazı şeyleri
Hasretine,özlemine ,sevgine acımazsın bazen
Erite erite bitirirsin bir mum gibi
Elde avuçta bir şey bırakmazsın.

Geceler bir öncekinden daha karanlık olur
Sığınırsın üşüyen bedenin çıkmaz sokaklarına
Yeni bir başlangıcın peşine düşersin
Bilinmezliklerde….



Ahmet ÇORUKLUĞ