sahi biz bu kuyudan ne zaman çıkarız seyda
bu karanlığın murdar ve yapışkan kokusundan
yalnızlığın sıkletinden
firakın uzletinden
mezhep savaşlarından
yalancı marşlardan
hiç durmadan taş atan
molotof yakan
puşileri her ölüme ayarlı çocuklardan
zindanlardan faili malumlardan
ne zaman kurtuluruz seyda asit kuyularından..

sahi biz ne zaman kurtuluruz seyda
takla sever politikacıdan
gemicikli mahdumlardan
iktidara mahkumlardan
mayınlı yaylalardan
parçalanan ceylanlardan
on iki yaşa sıkılan on üç uğursuz kurşundan
söylesene be seyda ne zaman kurtuluruz
bu menzilsiz umutlardan..

Sahi ne zaman kurtuluruz be seyda
tebayı tehdit eden başkanlardan
aklı tutulmuş muhalefetten
gökle yer arasına sıkışan bedduadan
emperyal tahtalara kurulan imamlardan
sağımızdan vuran solculardan
kalbi ziftlenmiş sağcılardan
televolecilerden telegolcülerden
magazincilerden ananasçılardan
madencilerden
afrikayı açlığa gömüp göbek büyütücülerden
carpe diemcilerden
masallarla uyutan ekranlardan
ihanete kucak açan akranlardan
şemsi anlatan sarhoşlardan
ay bayılıp hop ayılan kokoşlardan
her gömleğe uzanan zuleyhadan
yakası bağrı yırtık yusuflardan..

sahi ne zaman kurtuluruz be seyda
canı istedikçe dağları bombalayan
roboskiyi kana bulayan
şemzinanı kurşunlayan
oturup sonra polat alemdar gibi poz veren
muhtiradan muhtıraya koşan
doları yukselten yuroyu ayyuka çıkaran
muhtarlık bile yapamayacaklardan...

devam etsem destan olacak seyda
ağıtlar ağıtları
zindanlar müzeleri aralayacak yurdumda
davalar mahşere yol alacak
barış şarkısı söylese de birileri
acı hep aynı baskıyla dolacak kalbimize..

soylesene be seyda sahi ne zaman gelecek mehdi
ve ne zaman çürüyüp kırılacak
dilimizdeki pranga dinimizdeki bukağı
ne zaman çiçek çiçek gibi açacak
dağ dağ gibi kokacak
ve ne zaman sırtlayacak rüzgâr
güllerin kokusunu

soylesene be seyda duayla mı bedduayla mı
ama ne olacaksa olsun artık
ali camide
hasan zehirde
huseyn kerbelada yitti
ölüm de yoruldu bizden tarih de
oysa asrı saadeti de vardı dünyanın
güzel gomlekli yusufu
put kıran ıbrahimi
bir yumrukla zulmü deviren musası vardı
çöl yetimi medeniyet sultanı muhammedi
kadir gecesi
ved-duhasi vardı
acı dinmiyor be seyda
oysa sabah hep aynı sabah
akşam hep aynı akşam
soylesene be seyda "meta nasrullah.."