Aşk için geçti vaktim ömrümün sonbaharı
Derken: ateşe düştüm yandım da külüm kaldı
Boş hayalle avundum kader verdi kararı
Bitmez sandım gençliği yıllar ne çabuk aldı


Yarınlardan umut yok yürek maziye hasret
Yüzümü güldürmedi hayat denilen meret,
Yinede bir gün olsun etmedim hiç şikayet
Devirdim elli yılı beni hep hüzün buldu


Boşa kürek çekmişim beyhude her amacım
Mutluluk düşledikçe kat kat büyüdü acım
Acaba mahşerde mi diner bitmez bu sancım ,
Bir kendini bilmezle beni dertlere saldı


Ne Leyla’lar düşledim nice cananlar gördüm
Bıktım yalan sevdadan kalbime duvar ördüm
Sonunda viran oldu gönül denilen yurdum
Anlamadım bu nasıl bu ne perişan haldı


Yakınlarım ,dostlarım yalnız bırakıp gitti
Kime gönül verdimse beni perişan etti
Çektiğim bunca acı artık canıma yetti
Düşlerim hayallerim umutlarım hep soldu


HASAN YILMAZ
12/10/2014