kimsesizlerin kimsesine…..
Ne yaptın ey gülüm
Beni benden aldın
Sensizim
Sadece hayallerimle yaşıyorum şimdi yoksun
sessizlik bana seni hatırlatıyor
Gülüm...

Göz yaşlarım durmuyor
Gözlerim hep yanıyor
Hep yolunu gözlüyorum
artık konuşamıyorum kimse ile
Yalancı mutluluklar yaşamak istemiyorum artık
Ne olur dindir bu acıyı

Bana diyorlar delisin sen
Ne yaptığını bilmiyorsun sen diyorlar
Gülüm onlar acıyı kederi bilmiyorlar ki
Askın ne olduğunu bilmiyorlar ki
Bunun için hak veriyorum onlara.

Şimdi yalnızım
Kimsesizim sensizim şimdi
Ne şimdi yüzünü göre biliyorum
Ne de geleceğe yönelik hayallerimi

Kıvranmak bu olsa gerek
Ne kadar noktalı cümleler kurmak istesem de
Seni hatırladığım zaman o cümleler üç nokta ile bitiyor

Anlatamıyorum yaşadıklarımı
Anlamıyor kimse beni
belki de sensizlik beni bu hale soktu bilemiyorum

Gülüm bildiğim tek şey var ki
Kalemimi elime aldığım da ilk senin adını yazıyorum yüreğime
Nasıl unuta bilirim seni
Kim demiş zaman her şeyin ilacıdır
Kim demiş unutursun
Mutlaka bunları da söyleyen aşık olduğunu sanan bir kişidir

Ey ask
Bitirmedin mi bedenimi
bitirmedin mi ruhumu
Bitirmedin mi duygularımı
Ey aşk utanmıyor musun?
Benden izinsiz hayallerime dalmaya
Bırak beni demi cem çünkü
Acı ve sevinç artık bir ahenge oluşturuyor bana

Ey kimsesizlerim kimsesi
Ey yalnızların dostu
Ey çersizlerin dermanı neredesin
Hani ateşin yakacaktı beni
Şimdi üşüyorum sadece
yalancı bir ömürde bedenimi yıpratıyorum artık.
kimsesizlerin kimsesine…..

Serhat Yılmaz