/savruk ;
aylardan sonbahar ,virane olmuş yürek can perişan
herkes ağlarken ben sele kapılmışım çokmu
sürgün ölümlerin ardından gözyaşını toplar okyanuslar
tuzlu denizin ellerinden

/hangi mevsim saklar dağılmış nar tanelerini
betimsiz yasaklı sözcükler eski bir sandıkta zulada
içinde mülteci çığlıklar kopar

/yasaklı isimler masa tokmağından kalkmadan sahipleri isimsiz mezarlarda çürüdü
toprağın döşüne kanadı kırık güvercinler ne mutluyum yerine
sayfalara kan tükürür

kırlangıçlar çığlık attı; içi dolu ,bulutlara gidin dağılın uçamıyorum diye

ruhu kan kokan ayakları talana koşan zebaniler
kanadı bağlı güvercinler asmış namlunun ucuna
toprakta rotasız ağıtlar yalpalar ,gergefte mahşere az daha var
yalar annesi kanayan yerlerini emzirir vuslata ,kesik memelerini
çöl ,zindan korkusu sarmış şairleri, daha da ,aşk meşk yazarlar
ah şu kırmızı gözyaşım ;
adım kırmızı olmasaydı ,yağmur olup yıkasaydım kötülükleri


meleğin kanatlarından usulca ,yağsa pamuk kârlar
sarsa yerleri ana gibi ,yerde yatan kefensiz ,kardelenler var


sahipsiz haykırışlar ,birazdan yine çürütür ,boşluklarımı
kıyılarıma deli deli vurur ,şimal ruzğarları
yüzümü gözyaşımla ,yosunlar kaplar
gelmez muştusu , zamanın ;
ezana ,duaya gecıkmiş zamanın elleri ,şevkat kokmuyor sabahın seheri

dolu dizgin yol almalı ,hüznün yangınları soğumadan
gökteki meleklerzincirlere vurmalılar
tanrıyı ,kandıran azmış zebanileri ..

/zümrüdü ânkanın kanadına tutunup yeryüzüne sâsanî hali sermeliyim
ola-ki ,
güzel olur her yer ,yeniden

oğul veren acıları ölümle emziriyor d/oğa /
dal kurudu gül kurudu ..
bül bül sustu ,
kan doldu tabiat..








nur