baharlar ;
güzel günler ,sürgünlere katılalı ,

hoyrat başı bozuk beyinler ,giyotin çalar sokaklarda
ana karnında doğmamış ,çocukların yüzü ölümü,sevecek kadar mecalsiz
alıştı ağıtlara yer gök ,arsız ninni oldu sağır kulaklara ,zulmün tınısı
kadınların elleri toprak kokar,bağırlarına koyacak sabır taşı kalmadı yerlerde
kurudu yaşlar ,akmaz oldu


namlunun ucunda elleri bağlı ,yürekleri dağlayan
sesiz haykırışlar var ,böler uykularımı
çığlıklar atarım kara geceye



barut duman içinde ,ardında bıraktıkları kardeşlerine haykırışları var
isyan dökülür, gözyaşlarından gökyüzüne
takvim yaprakları gibi insanlar ,okunmadan çöpe atılırlar
namlular insanları kanla yıkadılar ,kör sağır vicdanlar


sakın kimse karı gibi demesin , öyle kadınlar varki
yüreklerini görseniz yüzünüz kızarır ,utanırsınız sizler
saklayın kendinizi ,ananız erkek doğurdu,diye utanın kendinizden



vicdanı satılmışlar ;
zulüm her yüzyılda bir gelsede ,onlar doğmaktan korkmaz ..
insanlık soyu kuruyor ,bir kaşık suda boğuluyor ,sizler nerelerdesiniz ey insanlık..
zulmün olduğu yerde isyandır ,tek seçenek durma baş kaldır ,haksızlığa !..



Nurcihan*