zift bulanmış bir güneş tükürüyor
yollarımızı ateş sarıyor
yukarı tükürsek bıyık
hani aşağı tükürsek sakal örneğin
tüküremiyoruz biz
aşağılık biri gibi
küçük duraklamalarda


yine de biliyoruz
bu gemi su alıyor
yolcuların hepsi yüzme bilmiyor
kolay oysa
ayın yüzünü açmak
hesapsız bulutlardan


herkes avuç açıyor Tanrı’ya
kimse kul olmak istemiyor kula
birden büyüsün istiyor
kucağında bebe düşleri
hiç uyanmadan
konuşsun İsa gibi
dirilsin ölüler


oysa ne çok vaat’ler verildi bu karmaşaya
nerdeyse izin çıktı
insan öldürün diye
kan kokuyor şimdi
yüzleri
arş kabul etmiyor
kardeş katilliğini


düşlerim kan kokusundan, öfkeden kurtar kendini
öyle zor değil gelin güneşin yüzünü açmak
yeryüzünü ziftlemek
öyle kolay değil
dünyada düşünen bir insan varsa
ve insanları seviyorsa
dur diyorsa
sınır dediğin namert bir çizgi
dur!


onun gerisinde cehennem var











11. 10. 2014 / Nazik Gülünay