niçin hep hüzne boğulur o güzel didarın
oysa aleme mal olmuş o eşsiz nîgârın
her şey aslın da ortada ayan beyan zahir
ummanı yansıtır kafir sanki de zevahir
sabırsız derya intizar canıma tak etti
nâr-ı sevdan da yanarken bırakıp da gitti


kaderimde mi yazılı yoksa yer mi etti har
ne ot biter ne bahçe de bir garipçik ezhâr
dil yaran yakar durur da dindirmeden gittin
tahassüre düşürüp de onarmadan yittin
genelde dem dem okşarken ezişte de geçtin
ortada kâr varken gülüm sen hebayı seçtin


dil rübâ mı olmuş millet sormadan alırken
gamzeden alır giderler sinsice gülerken
canlı canlı parçalar da demez ki ne yaptım
ayan beyan ortadadır edepsiz ilk atım
zaman aşımına uğrar ne hak kalır ne verecek
ziyan edilir tüm yıllar kayıptır gelecek


bâd-ı sabâ esiştedir her türlü şeyler de
Güher olsan da ne çare başka el elinde
üryan kalırsın bir anda bizar ve çaresiz
öz yatak da bile batar dikenler habersiz
ay ışığı zor bulunur gün hasret kalınır
hangi dergâha da gitsen ad namsız anılır


sararken uhrevi duygu ahrette kalınır
nefsin sıkıştırılması sığınılmış sınır
galeyana gelirken o bin bir pişmanlıklar
sana göz açıp kapama kadardır anlıklar
kasavet içinde geçer yaşam da duygular
gazap üzümü gibidir infial kurgular


cem edilince tüm hayat kayıptır adabı
işkence içindedir aşk çekerken şarabı
sıfırlanmış olur her şey onarmak ne mümkün
gassal elindedir beden söyler durur türkün
kabir soğukluğu tüner ürpertir vücuttu
oysa dünya da yaşanan ömür bir sücuttu…




(11.102014) AZAP…