Ne toprağım oldu,ne de bir taşım.
Ben doğdum doğalı gözümde yaşım.
Kurtulmadı dertten,kederden başım.
Yürü yalan dünya senden usandım…

Saç baş darmadağın sakallar uzun.
Sigaram ucunda tütüyor hüzün.
Garibim yatacak bir mezar kazın.
Ağır gelir oldu tenden usandım…

Bütün sıkıntılar hep beni buldu.
Mutlu günlerimi elimden aldı.
Bir lokma ekmeğim burnumdan geldi.
Çekemem ben gayrı candan usandım…

Param pulum,şöhret şanım olmadı.
Ne kervanım,ne de han’ım olmadı.
Güzel denen bir tek anım olmadı.
Bugünden,yarından,dünden usandım…

Yoksuzluk bir yandan,hasret bir yandan.
Korkmasaydım çoktan geçerdim candan.
Geceler ay oldu,günlerim zindan.
Bahtıma doğmayan günden usandım…

Şanssızlık bulaşmış doğduğum an’da.
Bir fırtına,yağmur,şimşek her yanda.
Ömür kervanıyla durduk bir han’da.
Ramazan hancıdan handan usandım…

Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR-Tepeköy
07 HAZİRAN 2014