22
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
876
Okunma
ağlıyorum işte
kimse bent kurmasın gözlerime
derinimden sancıyor onlar
umutların ıslatırken yüreğimi
bu çöl kentin belimi kıran buzunda
sen
ruhumun çelik zırhlı bekçisi
tutup sözünü ilk ay gibi
karanlıklar çökmeden
doğdun ya üstüme
şimdi çözemez kimse senli içimi
ayaz donduramadı
yakamaz güneş
birlikte saldığımız
kuyruksuz uçurtmanın ipini
gözleri sarı
göğsü mavi
sözleri er kız
bak
fakirim bu karanlık kentte
sarıyorlar beni yoksunluğuna
tazeyim düşen çiy kadar sabahın tenine
hep gözlerine aktı ışığım
bilemedim dilini
ne olur tut elimi
çok uzağım