Ey Sevgili,
Ey Sevgililer Sevgilisi, gönlümün Fatih’i;
Ruhumu aydınlatan adınla,
Cennetin yamaçlarında gezindiğim Sevgili;

Kadem bastın yine şu fakir gönül tahtıma,
Efendim, Sultanım;
Safa geldin, Safalar getirdin, esenlik verdin
Sensizlikten kuruyan kalbim,
Çatlayan dudaklarım; senin tahtındır
Ve senin tahtın ki;
Bütün kâinattır.

Ben hata ve kusur işledim,
Bildiğim ve bilemediğim her neresi varsa
Amma yerin altında, amma yerin üstünde
Tahtını kurmaktan,
Yenik düştü her bir yerim.
Ve bende artık böyle diyeceğim,
Ama sen; SULTAN oldun hep gecelerimde,
Sultanlık yaptın;
Amansız ve vurdumduymaz
Asiliğe, bürünüş hallerimde.

Bir baht-ı karayım, bir dilenci ve geda suretinde
Yüz sürdüm, tokmağını çalıyorum;
Senin;
O Şefaat esintilerinin bulunduğu
Kapının eşiğine.

Bir imkân daha ver ne olur ….
Bir imkân daha ver ki;
Şu âlemin, en kör ve zifiri karanlık noktalarında
Senin için yeni tahtlar kurayım,
Ne kadar renk cümbüşü varsa yeryüzünde
Tüm renklerin en beyazında
Sine’mi, taht gibi sereyim yere,
Gelip geçenler, ÇİĞNESİN GEÇSİNLER
Ama ne olur, sonunda da yine
SEN GEL.

Bastığın her bir yer için
Bu bir Zühre Kokusudur diye koklayayım
Koklayıp;
Beyaz Zambakların, yeni bir bahar muştusuyla açışı gibi
Burnumun:
Direğini sızlatayım.

Ey Sevgililer Sevgilisi;
Bağışla, affeyle beni.
Yangın var bak içimde,
Bugün yardım günüdür,
Ey yer ve gök ehlinin sessiz sakinleri,
Tulumbalar alınsın, yırtılsın perdeler
Bulutlar ayrılsın iki yana, HAYDİ;
Yetişin ne olur Allah aşkına
Yangın var,
Söndürün alevlerimi.
Bir Yıldız daha kaybolacak,
Şaha kalkmış o kutlu Ruh devrilecek,
Atılan gönül tohumları sarsıntıda
Duymuyor musunuz ey İnsanlık
Bilinmeyenler Ordusu
Bizi çağırmakta.

Heyecanım; tıpkı ilkler ve ilk günkü gibi
Senden gayrısına eğilmek nedir bilmeyen belimi
Başkasına, başkalarına, iki büklüm ne olur Rabbim
Eğdirme.

Ey Âdemoğlu;

Bana, okyanuslardan esip gelen o bulutlardan
Bir daha; sakın bahsetme.
Ben çok gördüm,
Onlar; yalnız toprağı ıslatır,
Bana gönülleri ıslatacak bulutlardan bahset,
Bahset ki kalbim çok yaralı,
Bahset ki bağrım yanık,
Derdim Sen, dermanım da Sen,
Bir başkasının dermanı da nedir.
Dertli gönlüm;
SEN, SEN diye çağlarken.

Ağla Murat ağla,
HİÇ DURMADAN AĞLA ….
Ağla ki; gözyaşların coşsun ve çağlayanlara karışsın.
Gözyaşı damlalarından oluşsun deryalar,
Ve buharlaşıp; göğün zirvesinde noktalansın.
Arş; titresin ve sarsılsın,
Halime nigehban Rabbim de, şu Kıtmir’ e seslenerek;
O bulut da ne istiyor benden?
Ve olur da hani belki bir gün,
O ses gelir, bir güvercin kalbi gibi atan kalbime uyanırsa
Yaralı, hicranlı gönlüme ulaşırsa
Şu günahkâr başımı öne eğerek diyeyim ki
Katre katre gözyaşlarımdan cem eden bulutların
Sana hani şu Kıtmir’ in;
Geceleri sessiz ve tenha bir köşede,
İçin için günahlarına ağladığı,
Gözyaşlarının haykırışı ve
İkramıdır diyeyim.

Sözlerim seni anlatmaktan bizar ve yoksun bir halde,
Sözlerim, isminin namıyla, değer ifade etmekte;
Senin o eşsiz ve heybetli şan’ ın;
Şu fakire, kendi iç âleminden sana olan hissiyatını
Dizelere dökebilme cesareti vermekte
Ve bu sözleriyle de bir nebze ötelerde
Şefaatine; nail olabilme derdinde.

Cürmüm, o kadar zirve yapmış ki,
Sanki huzuruna çıkmadan evvel,
Habibinin, sadık dostlarına beyan buyurduğun gibi
Ve bir hak dostunun da dediği gibi derim bende.

“Rabbim ben ölünce yaksınlar,
Kemiklerimi havanda döverek ezsinler,
Sonra rüzgarlı bir günde bu tozun
Yarısını karaya, yarısını denize atsınlar,
Ve Rabbim meleklerine emir buyurarak
Dağıttığın tozları topla desin,
Rüzgar tozlarımı toplasın ve
İlahi huzuruna getirsin,

Sen sorarsan ki kulum ne ile geldin kapıma
“SENDEN HAYA ETTİĞİM İÇİN.” diyeyim.

İşte şu anda bu satırları yazarken,
Haya ikliminden yoksun ve sınırları zorlarken ,
El pençe divan duruyor huzurunda,
Secdelerimi uzatıyor, seccademi gözyaşlarımla ıslatıyor,
Cevşenim ile, evrad-u ezkarımla
Sana bir kez daha sesleniyor
Kendimce iniltilerimle bu da benim vasiyetim diyerek
Belki de
Bülbülün bu derdimi, kendince dile getirerek;

“ Ölünce, toprağa gömsünler beni,
Çünkü ne kadar pislik atılırsa atılsın toprağa,
Yine de filizlerini verir
Ve canlı tüm varlıklara ise
Senin; o güzel cümle enfes isimlerinin cilvelerinden bir nüve ’sini
Tezgâh açarcasına çarşı pazarda,
Cihana sofranı serer ve
Buyurun! Benden,
Dilediğiniz kadar istifade edeceğiniz her şeyi alın diye
İcazkarane beyan ettiğinden Rabbim;
Naaşımı toprağa verir vermez
Ne kadar, vahşilikte en ön saflarda hayvan varsa
Ölmeden çürümüş cesedimi çıkartıp
Paramparça etsinler,
Ve kemiklerimi Sırtlanlar kemirsin, midelerinde eritsin,
Geriye kalmasın hiçbir eser,
Yok olsun adım dillerde,
Silinsin neyim varsa, silinsin her şeyim bütün kalplerde,
Unutulsun ismim ve namım,
Yok olunsun şu fani âlemde,
Huzuruna çıkma vakti gelince de
Ey günahı yeryüzündeki okyanuslardan bile daha çok olan Kıtmir!
Diye seslenince,
Buram buram terleyerek, köpekler gibi havlayarak,
Başımı yere koyup sürünerek geleyim huzuruna
Ve diyeyim ki;

Ey Sevgili Rabbim!
Vermiş olduğun beden emanetini,
Nerede haram ve günah çukuru, orada onları heba ettim,
Verdiğin aklı haram ve günahlarla bezedim,
Utandım, hayâ ettim,
İki büklüm olmuş, ezik bir vaziyetteyim,
Ama sen dilersen yine de bana KULUM de,
O da senin şanından, rahmetinin yansımasındandır
Elimdeki belki en güzel diplomadır,
Bilirim ki sen Rahman ve Rahimsin,
Ne kadar günah çukurunda yüzmüşsem de
Günahkâr dilimde hep İSMİN vardı,
Zikrin, merhametin; ruhumu aydınlatmış,
Başkalarına da zevkle anlatmıştı.
Beni cehennemine de koysan,
Sende bilirsin ki,
Kendisine bile faydası dokunmayan şu fakir,
Oradaki zebanilerin karşısına geçer
Ve bir sohbet halkası içerisinde SEN’ in engin rahmetini anlatır,
Günahları örten Settariyetinden bahsederim.
Ve Rabbim,
Sen bana KULUM dersen,
Ben daha başka ne isteyeyim.
Kulum de sen bana Rabbim.
Kulum de Ne olur.
O senin şanındandır.
Ben ki yine; rahmetinden asla ümidimi kesmedim.

Ey Sevgili;

Böyle sıradan cümlelerle senden el- e’man dilemek
Ve seni bir nebze anlatmak ve dile getirmek
Böyle olmazdı, olamazdı ama
Cehaletim üstün geldi yine.
Sen yine de bana Rahmet hazinelerinden bir hazine olan Af’fını,
Şu mücrimin gönlüne
İsminle, namınla, şanınla üfül üfül estir
Ve kalbime nakşeyle.
Katre katre temas etse de rayihalar
Bulaşır belki cismaniyetime.

Ey Sevgili;
Beni, cümle Ümmet-i Muhammedî, seni sevenleri
Rahmetinle bağışla.
Cürmüm ile geldim, utanma, sıkılma nedir bilmeden sana ama
Bu sözlerim inşallah o yüce katında
Makbul ve kabul ola.


15 TEMMUZ 2014