Söyle dersen söylerim
madem sesim sana ninnidir
git dersen giderim

bekle istersen beklerim yalnızlığımda
sen ki el bebek gül bebek büyüttüğüm düştün
şimdi elden ayaktan düştün

madem ihtiyacın var bana
baş ucunda oturur beklerim
sen benim gözümde büyütüğümdün
kalbinin sana dar geldiğini sanırdım
seni tanıdım
sonra beraber büyümeye karar verdik
oysa iki yetişkindik

sen bana aşkın emaneti oldun
teslim oldun
bütün ruhunla

denizim hırçınlaşsa
dinmesini bekledin
rüzgarımın

havam bulutlu güneşsiz
gözleri yağmur doluysa
sen hep bekledin

şimdi sıra bende
söyle dersen söylerim
sus dersen susarım sana
beklerim baş ucunda
ta ki

ta ki
o yeşil ırmakların serinliğinden
esintiler gönderene kadar
biliyordum çok kırılmıştın
bak ama şimdi

yine buradayım yanıbaşında
ve yeni bir büyümenin eşiğinde
aşk’ın rehberliğinde
sen benim düşümdün
çünkü aşk ayakları yerden kestiği kadar
çünkü aşk büyütür

dün neyse bu gün de o bu gün neyse yarın
hep hafta boyu yedi günün yedisinin adı

aşk
aşk olacak

mesela sen
bana aşk’ta buluşalım diyeceksin
ben anlayacağım
ben o günün hangi gün olduğunu anlayacağım

çünkü
çünkü biz bütün ayrılıkların acısını çıkarıp
canı cehenneme deyip savaşların
biz her gün buluşacağız

yani ellerimizi hiç bırakmadan haftanın yedi günü
ve yılın üç yüz altmış beş günü
biz seninle
yeni düşler saltanatını
aşk’ın payitahtını biz kuracağız
yeni bir büyümenin eşiğinde
ve

ve imkansız düşler aleminde

Yüksel Nimet Apel

28/Eylül/2014/Pazar/Bodrum