nefeslerim sayılı şu kahır dolu dünyamda
savrulup gidiyorum bilinmez yarınlarıma
kaç gün, kaç yıl sürer bilmiyorum savruluşlarım
al silahı vur alnımın çatısından; acımam inan ki
sadece tek kurşun değsin sensizliği yaşayan tenime
acımam... acımam korkma
zaten yıkılmışlığı tadıyorum sensizliğin yangınlarında
tekrar yıkılırken yokluğun sonsuzluğuna; kurşun acıtmaz beni
yılgın alışverişleri yaşıyor ya bedenim; diken gibi iken nefeslerim
al silahı vur gitsin bedenimi
vur alnımın çatısından; nefeslerimi tüketsin tek kurşun
yoksa işkencelerin içinde kıvranıyorum seni düşlerken yalnızlığımda
nefeslerimle kan davası güdüyor gibiyim
sana veda ederken kalabalık insan topluluğunda
yalnızlığın en berbatını yaşadığım an ölmek geldi içimden
uzanıp tutamadım ellerini; silemedim yaşlı gözlerini
vur gitsin tek kurşunla alnımın çatısından
kanım akmaz kurşun yarasından; acımaz sensizliği yaşayan tenim
sensiz nefes alırken hayatın izbelerinde zaten yaşamıyorum
sensizliğin boşluğundan kurtar sonsuzluğa uğurla sensizliğimi...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON