her ne kadar gül mevsimi geçmiş olsa da,
gül toprakta uykuya dalsa da sen sakın uyuma mevsimlere...
düşünmez misin ki ben mevsimsiz sevdim seni,
sevgimle aç sende mevsimsiz...

güllerin kokusu güller solunca,
gül bahçeleri talan olunca biter,
sakın sen kokundan ben sevdiğini esirgeme
bilmez misin kokuna hasret yanıyor burnumun direği...
ben seni gül kokularından çok çok sevdim, sevdiğim...

güllerin dikenleri vardır,
değdikleri yerde çıban açar,
sakın beni dikenlerine siper edip senden vazgeçerim
üç beş çıban için sanma!
ben dikenlerine siper ettim kendimi, canımı,
sevdiğim dikenlerin öptüğün yer gibi-sözlerin gibi- açar bende yara...

güllerin bir de gülüşü var,
bir bakışına bülbüllerin ahu figan yandığı bakışları...
ah ah ey gül
içimde yaktığın od sanma canıma yük,
ah’ım ondandır sanma!
bir bakışın ki gönüle şimşek,
gözlere esinti-yağmurlar yakındır-

bu kara kış geldi,
felek üstüme yük oldu,
- üşüdüm-
başka hallere düştüm,
yağmurlar başka rüzgarlar başka vurur oldu...
sanma sitem ederim
senin bir bakışın bahar olur,
bir bakışın yaz,
ne kış kalır
ne feleğin ağır yükü,
- okşasan-,
-sevsen-
ve biraz
-nazar etsen-
ben aşığına...

Sen İnci Ben Dilşad (0.1) (ne münasebet, Seni daha tanımıyorum bile!)