sinsi bir gülücüğe saklanmış umut
kaderin cilvesi der gibi hayata
deprem ve fırtınalar belkide gerçek dostları
öperken alnından bir daha bir daha..

nerden bilsin mıncık mıncık yalan ertesinin ötesi
karanlığa bulanmışlık sonsuzluğun şehveti
gülen yüzlerin mutluluk olan serveti
basma kalıplarda bulacaklar kendilerini..

esaretin esiri olmak gibi bir şey bu
kapanmış tüm yolların yok ki bir eseri
yutturulmak istenen düzmecenin ta kendisi
tuzağına düşenlerin ne sayısı belli nede haddi..

soğuklarda kavruluyor canlarda ki ruhlar
tek üşümek olsa güzel olacak o kadar
ah gidilen yerden gelende yok ki
bu yüzsüzlüğe doktor rapor vermez diyebilsin sensizliğin hali..

şamar üstüne şamar yaşam denilen
arasıra baksada bulutlar arasından güneş
bir türlü olmuyor olamıyor ilkbahar yaz
sanki mevsimler kalacak gibi hep sonbahar kış...

(Berlin,21.09.2014)

Talat Özgen