perdelerim yarı açık
yan oturmuşum pencereme
ilham da gelmiş
ve masamdaki çayım gibi demlenmiş
sokağımın demirbaşları yerli yerinde
bir köşeye sığdırmanın sırası sende




demiştin ya hani
bu sokak; hayatımda severek çıktığım ilk sevimli yokuş
sanki,cumalinin romanlarındaki cılgalar gibi
çukurovada çilenin üstüne örtülen kilim
bulutların üstünde şekerini arayan çocuk
ver ellerini yüreğime
and billah olsun ki, öyleyim gülüm




bir defa öldükten sonra insan
biyolojik ölmenin adını ne komalı
sarı çınar yapraklarının üstüne koysam seni
bu güzel sonbahara ayıp olmaz mı




koysam, seksek oynayan bebenin çizgisine
ahangi bozulur dünyasının
olsan dahi,içinde zerre
büyümemişlerde; oyun bile mertçe




koysam, cam silen kadının ezgisine
anadolu türküsü bu
katıksız karışıksız yalın ve çıplak
nota tutmazsın hiçbir çizgisinde
küstahlık etmiş olmaz mıyım
zifri karanlıkta şiiri ayak seslerinden tanıyan
şairin tarifine




deynek ucuna koysam şu giden ninenin
bir başı şimal, bir başı batın
nereden girip nereden çıktığı belli değil hayatın



kendi yoluma koysam seni
riyasız merdivenler yapıldı yeni
hangi adımın gerçek bilemezsin
silinmiş izlerin düz yollarda
zaten oradan hiç yürüyemezsin














kasım