Horoz

Kümesteki al horoz sanki bir kabadayı
Etrafında tavuklar hepsi onun alayı.

Başında kızıl ibik bir erkeklik timsali
Kan kırmızısı kuyruk gelin başlığı gibi
Mahmuzlar sanki mızrak onlar onun silahı
Uzun uzun ötmeye o beklemez sabahı.

Önce başlar ikide yarıdan hemen sonra
Şafak vaktine kadar öter o defalarca.

Uyanmadan tabiat uyanmadan insanlar
Sabahın sessizliği güzel sessiz sabahlar
Bozulur o sessizlik sesiyle al horozun
Yankı yapar ilerler köşe bucak upuzun.

Doyurunca karnını sabah ve kuşluk vakti
Genç erkeklere çatar, atar onları geri.

Tavukları çağırır yanına etrafına
Sevişir defalarca sevgiyle fakat zorla.

Kümeste debelenir bir ileri bir geri
Gün batımına kadar uyuklar o serseri.

Güneşin batımına bir, iki saat kala
Yine şahlanır horoz yine gelir o aşka
Her tavuğu bir değil, iki kez okşar sever
Kaçmazlar elinden fakat hep zorla sever.

Horozlanma ey horoz keserler ibiğini,
Ne oldum dememeli ne olacam demeli.