Yorgunum.
Garipçe bakıyorum dünyaya.
Gökyüzü eskisi gibi değil, karmakarışık.
Karanlık korkunç bir anafor öfkesinde.
Denizde ters akıntı
Ve esip gürleyen rüzgâr.
Bir şeyler olacak insanoğlu kulak ver!

Kızıl güller solgun, güvercinler felçli.
Günah gülüyor gözlerimize.
Kızgın yalazlar sarmış cümlelerimizi.
Güneşe merhaba demeye korkuyor,
Güne kuşkuyla bakıyoruz.
Aşıklar suskun.

Kuşaktan kuşağa insanlar ölür sebepsiz
Ve zamansız.
"Nafile isteyişim geçmiş zamanı
Mahkum olmuş zaman karanlığa"
Küçücük dalda binlerce gül küsmüş.
Dipsiz bir uçurumdan avazlar yükseliyor.

Ve hiç bir şeyin önemi yok şu dünyada,
seni sevmek kadar.
Göğe doğru yükselen nefesim o mesut anlarda.
Sessiz-sedasız soluyorum küskün çiçek kokularını.
Bir başka kader için giyinip kuşansam da
Hep aynı yerdeyim.

Bu gece serbest bir şiir olarak döküldün dudaklarımdan,
Alabildiğine kuşkuluyum.
Kapım kapalı, lambam sönmüş.
Yavaştan yavaştan pencereme çarpıyor ay ışığı.
Gece yarısı bir de rüzgar çıkarsa,
İyice ürperecek yüreğim.

Sesin,
Işıldayan tenin
Nazenin halin yok.
Sesim arar seni,
Tenini.
Yüreğim dayanmıyor yitip gitmene.

Öyleyse kal...
Hayalde olsa kal
Şaka da olsa kal
Kal ki aydınlansın gece.
Değil mi ki sonbahar kuşattı her yanımı
Baharım ol bu gece.

Senden bütün istediğim, bir gecelik huzur,
Bir gecelik mutluluk.
Seni hep içimde yaşatmak için kal bu gece.
Ne güzel, ne tatlıdır varlığın.
Ve karlıdır yokluğun,
Borandır, tufandır.

Sabah alacasında istersen vedalaşırız yeniden.
Bilirsin ben vedaları pek sevmem.
Öylesine sessizce çekip gidersin.
Boşuna seslenmedim insanlara "bir şeyler olacak kulak verin diye."
Bir şeyler olacak bu gece.
Gel...

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN