Tılsımlı bir gecenin
Yadsınamaz varlığı
Kendimle baş başa kaldığım.
Döngü aynı,
Düşler yasaklı
Ritmi bozulmuş
Ahengi allak bullak
Sanrılarla dolu
Korkulara tuzak.
İhtiva ettiği
Zaman kayıp giderken
Ne varsa yaşanmış yeknesak.

Sahipsiz kalma dürtüsü
Sevebilme güdüsü
Eşlik eden
Uzağında tasavvur edilenin
Ötesinde bir dünya
Sızıların kaynayıp gittiği
O gönül yarası.

Sakıncalı bir o kadar
Uzağında kalmak
Nasıl da yaralar…
Süzgecinden geçerken yılların
Top yekûn ziyan ettiğim
Değeri değişmese de
Ne varsa bildiğim.

Depresif duygular
Melankolik o devinim
Biraz da zafiyeti
Muteber ve yakınında
Bir yandan sakladığım
En derinde.

Seyrelti halinde
Gözümün önünden tüm geçen
Baş başa kaldığım
O yenilgi
Ve ıssızlığında
Olabildiğince müphem.

Mümkün olsa
Durmazdım bir dakika
Korkulardı belli ki
Beni benden eden
Ve sırra kadem basan gölgem.

Nihayetinde ve hedefinde
Sonun başı idi belki de
O tuhaf ve anlamsız ikilem.
Kırılan aynalar
Bakmaktan korktuğum

Görüp göreceğim
En mutlu rüya
Pembe bulutlardı
Başımda nöbet tutan.
Ana, zamana sığdıramadığım
Ne varsa.

Niyetler belli idi en baştan
Ellerimde iken
Avuçlarımdan kayıp giden.
Zehir olsa da hayat denen
Değişmem o rüyayı
Kahramanı olduğum
Uğradığım onca yenilgiye rağmen.