tutsaklık gibidir sevmediğinin kokusunda
yaşamak cehennemin dibini
kolların bağlı aile zinciriyle
insan olduğunu unutmak
asılı kalmak o görünmez iplerle


kadın anlattı, ben dinledim
kadınız dedi, anlarız birbirimizi
sevmiyorum eşimi
çok iyi bir adam oysa
iyi davranıyor bana
bir şeyi beğendim desem
hemen alır getirir
bir kez sorsa, fikrimi alsa
iyi olur değil mi?


seni bu yüzden can kulağıyla dinledim
ayaklarının üstünde durmuşsun
okudu mu çocuklar,evli mi?
torunların mı var, ne güzel
sen başarmışsın
ben de düşünüyorum boşanmayı
bu yüzden soruyorum her şeyi


kimseye sevmemek bahane olamaz
adam iyi, evine bakıyor
çocukları seviyor, gözetiyor
inanmazlar ki
sevilmeyince baklava yenilmiyor
bunu yaşayan bilir


adam ağlayınca üzülüyorum
yoksa seviyor muyum ben bunu
"acıma duygusudur dedim,
ben de acırdım
acımak ve sevgi ayrı şeyler"


öyle bırakıp çıktım yanından kadının
güzel şeyler düşün güzel olsun
bir kez geliyoruz dünyaya
aynı çatı altında
sevgisiz yaşanılmaz
yaşamayan bilmez bunu!


gördüm kocasını
zayıf çekik gözlü biriydi
sinsi bir bakışı vardı
belli değildi ince dudaklarının gülüşü
hemen kalktım yanından
kadın haklıydı!




17. 09. 2014 / Nazik Gülünay