İkibinonbirin onyedi kasımı
Bir yaşattı bir geri aldı yas’ımı
Anakalpe götürmüşler naaşımı
Yaşadım Rabbimin yeniden ömür bağışını

Efrat tüm toplanmış hastahaneye
Ev ahalisi yıkılmış viraneye
Öyle bir ateş düşmüş ki haneye
Canlarım dönmüşler divaneye

Tam üç gün ölüme rehin kalmışım
Kah gözüm açmış kah dalmışım
Hep riskle yoğun bakımda kalmışım
Ama hep yaradana kavi inanmışım

Derken doktorlar hadi git yaşa dediler
Dostum dediğim namertler haklarımı yediler
Kahhar esmasının hakkına ugradılar
İkibinoniki kasımda mezara yollandılar

Değdimi..!bunca yılın haklaşması bumuydu..?
Ölüm gelmez belledin yaptıkların doğrumuydu ?
Taptığın dünya malı seni kurtarıyormuydu...?
Ölüm seni benden önce toprağa koydu...!

Üzüldüm hem de senin bana üzülmeyeceğin kadar
Sana göre bunların hepsi de kader
Hakkımı helal edemiyorum sana bu bana keder
Değmedi hinlikler kendinde bende olduk heder

Hani nerede o sevgili akraban Allahaşkına nerede
Gördüğüm kadarıyla çok keyifliydi teneşirde yattığın sırada
Delikanlı sanıyordun müptezeli her yalakalanıp anırmasında
Sen ve herşey sadece malzeme ve paraydınız ona göre kasada

Masiva sahibi akraban hem de cuk oturur bu tabir
Elbette herşeyden haberdadır hesap soracak HABİR
Çok erken oldu gidişin erkendi sana ehli gubur
Allahım dogruluklara ihsan ediyor sabır

Bak sene ikibinondört eylülü onaltısı oldu
İyiliklerde kötülüklerde karşılığını buldu
İnsanlara beslediğim insaniyet hepten soldu
Tamam benden alındı çalındada size ne kaldı...

Tutmasına bile yalan söyleyip tırtıklayan müptezel
Yutturdu yalanlarını gerçek gibi birde okudu gazel
Dünyadan önceside vardı iyi bilirsin adı ise ezel
İnanmam sana Kuran bile okumamıştır o sevdiğin müptezel


Mehmet TUTAR

16-09-2014