her yüreğin en az bu kadar duyarlı olmasını arzu ederdim.. yaremi deştin şairim seni yürekten kutluyorum,saygılarımla

Bir parça ekmek,
Bir yudum su,
Çamurdan bir evdi belki istedikleri.
Veremedik bunların hiçbirini onlara…
Unutulacak en son kişiler,
Dökülecek ilk gözyaşlarıydılar.

neydik ne olduk...önce vicdanlar kapadı hayata kapılarını sonra eksildik yavaş yavaş...umursamadan her ben değişimizde bir başkasının canını yaktık...evet bizler toktuk ama birilerinin aç kalması pahasına...evet biz üşümüyorduk evlerimizde ama soğuktan titreyen sıska bedenler hep vardı bir yerlerde bilmek istemedik...onlar önümüze çıktıkça biz yollarımızı değiştirdik onları görmemek için, onlar feryat ettikçe biz mutluluk şarkıları söyledik onları duymamak için...oysa görmek bilmek istemesekte aldığımız nefes kadar gercekti acıları...

suçluyuz çünkü onlar açken biz tokuz,suçluyuz çünkü bizler onları öldürmek pahasına yaşıyoruz....

kutluyorum şaiirim duyarlı yüreğinizi...

"Alacakaranlıkta yitirdik onları…"

yitirmeyelim...yürüyüp geçmeyelim kıyıya vuran bir deniz yıldızı gördüğümüzde.onu alıp tekrar denize fırlatalımki değiştirelim onun hayatını...bazen sizin yaptığınız küçük bir şey karşı taraf için her şey demektir... başlayalım bir yerlerden...

tebrikler....

Unutulacak en son kişiler,
Dökülecek ilk gözyaşlarıydılar.


HARİKA BİR ŞİİRDİ....

YÜREK DOLUSU ALKIŞLARIMLA