Öyle bir estin ki dağında sevdanın.
İzi kaldı aklımda saçlarının.
Üşüdü sensizlikte yüreğim,
Arayıp sormadın.

Saçların esintisiydi şimal rüzgârlarının.
Hep aklımı alırdın.
Gidemezdim sende kalırdım.
Kar olur saçlarıma yağardın.
Senle doğardı yıldızlarım.
Çoğunlukla saçların eserdi gönül dağımda,
Bir de gözlerin.
İçimdeki yoldan hep sen geçerdin.
Islaktı kirpiklerin.
Bakışlarınla divane ederdin.
Dursa da tüm fırtınalar,
Sen hepsine bedeldin.
Şafaklarda açan güllere benzerdin.

Üşürdü açmadığın zamanlarda şafaklar.
Ben esmeni beklerdim.
İçimdeki yol gelip geçmeni,
Gün açmanı beklerdi.
Saçların şimal rüzgârlarından,
Gülüşün sımsıcak vahalardandı.
Şimdi gönül dağımda saçların,
Aklımda tebessümün kaldı.
Yokluğun aklımı aldı,
İçimdeki fırtınanın hep aynı adı.

Ankara,03.02.2008 İbrahim KİLİK