Çöller hayat buldu gelişinle.
Muştu oldun çorak gönüllere.
Ay gibi doğdun gecelere.
Arındık serinliğinde yağmur.

Öksüzdün, yetimdin;
Ama kimsesiz değildin.
Çaresi oldun yetimlerin, kimsesizlerin.
En boğucu havalarda,
Melteminle serinledik yağmur.

Nurdan yaratılmıştın,
Serapa nurdun.
Rahmet bağına,
Şefaat güzergâhından girdik.
Kirlerimizden yunduk.
Yokluğunda, kavuşma umuduyla avunduk.
Özlemini büyüttük bağrımızda yağmur.

Düşlerimize girmeni isterdik,
Lâkin;
Öyle düştük ki dünya gailesine,
Zaman zaman ikliminden uzaklaştık.
Fakat,
En uzaktayken bile,
Yüreklerimizde sevgini taşıdık.
Şimdi, daha çok muhtacız şefaatine.
Sırılsıklam ıslanalım vuslatınla,
Bırakma bizi yağmur.

Çoğu zaman düşsek de bataklara,
Işığınla yolumuzu bulduk.
Koyuverme tuzaklara.
Sar bizi serinliğinle,
Hasretinle kavrulduk yağmur.
Ankara,03.02.2008 İbrahim KİLİK