Gün düşüyor yorgundan hallice
çok sorusu duruyor daha cevabını arayan
yemyeşil bir huzuru vardı bir köşesinde
birde kir renkli kaldırım kokan serkeşliği…

ne yana dönse alacakaranlık bir hüzün şimdi
söyleyemediği daha ne çok hisler biriktirmiş
sanki Eylül’ün yağmurlarına saklıyor
bir bulut var
incinmişliğini en çok o tutuyor

göremediği var gündüz yine...

gün de düşüyor usulca, usulca susuyor akşamın doğuşuna
Onun ışıkları hep kapalı
görebilmek
gündüz yıldızları seçebilmek gibi sanki mucizevi

kim bilir yağacak ilk yağmurlarda
gözlerinden belki incinmişliği düşer
bir bulut daha var
sevgisini en çok da işte o tutuyor
aynı yağmurlarla belki O’nun gönlüne düşer

gün düşüyor umutsuzluktan hallice
soruların duruşu artık gecenin üstüne
o yağmurlar yağar belki
bakarsın
serkeşliğinden temizlenmiş
gün gibi aydınlanır bütün gece…


(Dilek KARSLIOĞLU )