1. gün

düşündün mü hiç Ayten
şimdi kimler kurutuyordur içini
kimler sermiştir yüzünü güneşe
hep böyle midir bu an
elindeki keseyi çekip aldığında zaman
serkeşliği yapıştırıp alnına
ayaklarını sıkıp adımları vuran

10. gün

işe yaramaz
ırgalanmış bir yüzü makyajlamak
içindedir çöküntü dışa vurmaz
kımıldasan dökülmez
dökülse(n) ıslatmaz

oysa oradadır bilirsin
hemen elinin altında
okyanustaki gemi gibi
dün-bugün gözlerinde çalkanan
denizler vardır ardında, sular
susan, susturulan
nikâhı bozulmuş yaşamla
yarım yamalak
yakıcı ama kendisi yanmayan

8. ay

çok şey kalmazmış zâten
daralan yollardan başka
gölgesi sende ilikli bir gidişten
taa çocukluktan kalma bir alışkanlıkmış
bağrına birşeyler gömmek kadınsan
- bebeklerinden-
darılmak küsmek, büzüştürmek karanfili
söylemi dudağında kalmış
tehditkâr bakışlar
her alınganlık biraz cezalıymış geçmişten


ondan hayâletler asarmış kadınlar Ayten
gerdanlarına süslü kolyeler
sütten kesilirmiş
düşünce balonlarına düşünce kelimeleri
ahret soruları cevaplatırmış zaman
kendi kollarına kalınca göğüsleri

14.ay

seni anladığımı bil lütfen
yarım heveslerini
ansız üşümelerini
gözlerindeki hüznün demini
en ağrıyan yerini
şapkanın altına sakladığın
o iki çift minik elin kaderini

O gün

anlıyorum seni Ayten
gökteki leylekler gibi uçmanı
aynalara leylaklar gibi açmanı
süslenmeni boyanmanı
kısalan saçlarına rağmen
dik durma provalarını
öyle yapacaksın zâten öyle olmalı
etek kıvıracaksın yaşama kadınca
dondurmayı eriten güneşe karşı koymak herkesin hakkı!
...
..
.

40. gün

avutur mu yine bağrını
bir avuç sahte kar
her boşluğu ayrı bir acı
hayat denen bu bilmecenin
kendisi sahtekâr !
.
.
.
52. gün

abla; bebekken, dişleri bile olmayan
hatta o anları hiç hatırlamayan
ama annesini çok seven biri
emerken, bilmeden göğüslerini ısırıp
onu hasta etmişse hangi duayı etmeli!

.
.
.

ToprağınSesi



.

.